Rok szkolny dla klasy maturalnej zakończył się już dwa tygodnie wcześniej. W tym roku ze szkołą pożegnało się szesnaście Absolwentek: Iga Barska, Nadia Bury, Oliwia Domagalska, Daria Grobelna, Dominika Hoffmann, Julia Jasińska, Karolina Jureńczyk, Kinga Kamecka, Paulina Kopańska, Julia Korytowska, Kinga Lemiech, Natalia Pankowska, Patrycja Pawlak, Julia Pędziwiatr, Justyna Świerżewska, Marta Wroniewicz.
Pożegnanie zostało przesunięte na termin późniejszy, ale dzięki temu, chociaż częściowo, przypominało ono uroczystości z lat przed pandemią.
Pierwszą niespodziankę przygotował Dyrektor Bogdan Zajączkowski, który zagrał na klarnecie piosenkę „Lady in red”.
Koleżanki z młodszych klas nie chciały być gorsze i również w taneczno – akrobatycznym występie bawiły Absolwentki, rodziców, nauczycieli i zaproszonych gości. Przygotowany był także quiz wiedzy o roczniku 2002. Zabawne wierszyki napisane przez uczennicę klasy 2 NLOP (chce pozostać anonimowa) były pytaniami „Who is who”. Absolwentki musiały rozwiązać zagadkę o kim mowa i w nagrodę otrzymały słodkie upominki.
W części oficjalnej Dyrektor Bogdan Lemanowicz dokonał podsumowania trzyletniej edukacji, podziękował Absolwentkom za ich wkład w rozwój szkoły oraz wspólnie spędzone chwile. Przemówienie zakończył słowami: „Żegnam Was, drogie Dziewczęta, życząc, by jak najwięcej Waszych marzeń się spełniło. Żebyście zawsze czuły, że postępujecie w zgodzie ze sobą. Byście po prostu znalazły własną drogę do szczęścia. Osiągnęły to, co same sobie postawicie za cel i poczytacie za sukces. I by nigdy nie zabrakło przy Was bliskich osób, z którymi swoją radość
i swoje szczęście będziecie mogły dzielić”.
Podczas uroczystości głos zabrał również Pan Damian Drobik – Dyrektor sportowy Związku Piłki Ręcznej w Polsce. Wręczając Absolwentkom zaświadczenia Mistrzowskiej Klasy Sportowej i legitymacje Instruktora Piłki Ręcznej, Pan Dyrektor przedstawił osiągnięcia dziewcząt w Reprezentacjach Polski: Juniorek Młodszych, Juniorek i Młodzieżowej.
Pani Marzanna Polańczyk, która była wychowawcą klasy, wspólnie z dyrektorami wręczyła Absolwentkom świadectwa i pamiątkowe statuetki. Dziewczęta podpisały również koszulkę, która zawiśnie w internacie obok siedmiu z poprzednich lat. Czas bowiem szybko leci…..i już ósmy rocznik opuszcza mury płockiego SMS-u.
Najciekawsza niespodzianka została na koniec. Wszystko było utrzymane w wielkiej tajemnicy. Absolwentki nie spodziewały się, że dane im będzie zatańczyć poloneza w swoim liceum. Co prawda nie było to 100 dni przed maturą, ale najważniejsze, że było możliwe. Dyrektor Bogdan Lemanowicz poprowadził taneczny korowód do drugiej sali, która była udekorowana na prawdziwy Bal Maturalny. Był również przygotowany słodki poczęstunek.
Na koniec uroczystości głos zabrały Absolwentki. W bardzo sympatyczny sposób podziękowały za opiekę przez ostatnie trzy lata i pożegnały się z gronem pedagogicznym, koleżankami i kolegami. Wszyscy nauczyciele i pracownicy szkoły usłyszeli zabawne „wierszyki” podsumowujące ich pracę.
Po wyjeździe z Płocka Absolwentki napisały jeszcze kilka słów:
„Dzień dobry, tutaj Wasza klasa 3NLO – absolwentki roku 2021.
Mija już ponad tydzień od naszego wyjazdu z Płocka. Chciałybyśmy jeszcze raz wspomnieć i podziękować za wspaniale zorganizowane zakończenie roku szkolnego.
Tego dnia w każdej z nas było wiele emocji. Potrafiłyśmy się śmiać, a po chwili rozpłakać i wzruszyć. Występ naszych młodszych kolegów wspaniale się oglądało. Wszystko było dopracowane, a czuwali nad uczniami nauczyciele: Pani Małgorzata Szczepańska oraz Pan Marcin Rosiak. Wszyscy świetnie podsumowali nasze lata spędzone w murach SMS-u. Wyobrażacie sobie, że miałyśmy swoją prywatną studniówkę? Koledzy z młodszych klas zaprosili nas do poloneza, a po odtańczeniu, na małej salce 70-ki czekała na nas uczta! Sala była udekorowana, a na ścianie widniał napis „BAL MATURALNY”. Byłyśmy w szoku, emocje są nie do opisania. Podczas piosenki „Ostatni raz z moją klasą” polały się łzy.
Spędziłyśmy cztery cudowne lata w Płocku. Miałyśmy okazję poznać wiele ciekawych i wartościowych osób. SMS to szkoła życia, która przygotowała nas na niedogodności losu i nauczyła nas dyscypliny. Wychodzimy z tej szkoły z bagażem doświadczeń.
Dziękujemy całej radzie pedagogicznej, wychowawcom internatu, trenerom oraz kolegom i koleżankom ze szkoły za stworzenie jednej wielkiej rodziny, którą będziemy wspominać z uśmiechem na twarzy do końca życia. Były wzloty i upadki przez które razem przechodziliśmy.
Trzymamy za Was wszystkich kciuki. Mamy nadzieję, że niebawem się zobaczymy.
Pamiętajcie – co złego to nie my 😉
Rocznik 2002.”
